Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię.

Sobota

 Dzisiejsze czytania: 1 Kor 1,26-31; Ps 33,12-13.18-19.20-21; Ef 1,17-18; Mt 25,14-30

(Mt 25,14-30)
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi. Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem. Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana! Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem. Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana! Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność! Odrzekł mu pan jego: Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz - w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Dziś w Ewangelii dnia wsłuchujemy się w znaną wszystkim przypowieść o talentach. Trzej słudzy otrzymują od swojego pana pieniądze, którymi mają dysponować podczas jego nieobecności. Dwóch inwestuje majątek i pomnaża go. Trzeci zakopuje pieniądze w ziemi. Kiedy rządca wraca, chwali tych ze swoich podwładnych, którzy zainwestowali...natomiast karci tego, który schował pieniądze w ziemi...Wydaje się to oczywiste, ale dla współczesnych Jezusowi była zaskakująca, ponieważ rabini uczyli, że właśnie zakopanie pieniędzy jest najrozsądniejszym zachowaniem. Wśród żydów taki czyn był rzeczą normalną a tradycja uczyła, że to najlepszy sposób na zabezpieczenie przed kradzieżą....osoba, która otrzymała pieniądze i zakopała je w ziemi, czyni się tym samym wolną od odpowiedzialności za nie...
Cóż przewrotne było myślenie ówczesnych rabinów...Tymczasem Jezus w tej przypowieści wywraca tradycję do góry nogami...To inwestowanie i pomnażanie jest czymś dobrym...chowanie talentu w ziemi to oznaka "gnuśności"... Trzeci sługa po prostu nie chciał inwestować. I myślę, że wcale nie chodzi o to, że bał się ryzyka (mimo, że mówi: bałem się, dlatego ukryłem talent w ziemi)...on po prostu wolał pójść po linii najmniejszego oporu. Dlatego skorzystał z zaleceń tradycji rabinackiej i ukrył pieniądze. Chciał pokazać swojemu panu, że on wie lepiej...że nie będzie pomnażał dochodów dla kogoś, kto "chce żąć tam, gdzie nie posiał..." Sługa, który nie pomnożył pieniędzy został ukarany...a pieniądze pan przekazał temu, który miał najwięcej. Podstawowy wniosek z tej przypowieści jest taki, że jeżeli coś przynosi zerowy dochód, to tak naprawdę przynosi stratę, ponieważ powierzony kapitał musi zawsze przynosić zysk...
Jeszcze o samym talencie słów kilka. Jako jednostka monetarna jeden talent równy był 6000 drachm
( 1 drachma zaś odpowiadała 1 denarowi i była to zapłata za dzień pracy) Łatwo z tego wyliczyć, że nawet jeden talent, który otrzymał ostatni sługa, był ogromną sumą pieniędzy, którą normalnie można było zarobić, ciężko pracując przez 15 lat. Talent był również jednostką masy i odpowiadał współczesnym 41 kg.
Z tego prostego wyliczenia i przeliczenia wynika, że pan z przypowieści, był człowiekiem niezwykle hojnym, gdyż swoim sługom powierzył ogromne pieniądze...świadczyło to także o niezwykłym zaufaniu do każdego z nich, nawet do tego ostatniego sługi...Jak jednak interpretować tę przypowieść?

Owszem...można dosłownie...od strony ekonomii. Każdy z nas posiada przecież jakieś środki, którymi rozporządza. Dlatego powinniśmy nimi rozsądnie dysponować. Pieniądze trzymane w kopercie czy w przysłowiowej skarpecie nie przyniosą nam zysków...Oczywiście ostatnie wydarzania, o których głośno w mediach mogą wielu z nas zniechęcić do lokowania pieniędzy w pewnych instytucjach...jednak myślę, że
każdy kto wpłaca pieniądze w pewnych i sprawdzonych miejscach...na pewno nic nie straci...
Prawdę mówiąc to pazerność i chęć szybkich dochodów...na wysoko oprocentowanej lokacie doprowadziła klientów Amber Gold do utraty oszczędności. Nie bronię szefa tej firmy, który był oszustem i nie miał prawa prowadzić instytucji finansowej, ale wina zwykle leży po środku...i gdyby ludzie mieli świadomość działania banków i parabanków, nie popełniliby takiego błędu, narażając się na stary liczone w dziesiątkach tysięcy...

Chciałbym jednak skupić się na duchowym wymiarze tej dzisiejszej przypowieści. Dla każdego z nas zrozumiałe jest ujęcie słowa "talent", jako zdolności, predyspozycji, umiejętności, jaką posiadamy...
Patrząc na rządcę z tej historii, widzimy go jako człowieka niezwykle hojnego.
Bóg jest dla nas niezmiernie hojny...już w momencie poczęcia zostaliśmy obdarzeni licznymi talentami.
W naszym DNA zostały zapisane wszystkie nasze umiejętności, które - gdy tylko będą rozwijane - pomogą nam wspinać się na wyżyny...Pomnażanie talentów, rozwijanie się...stawanie się coraz lepszym człowiekiem.
Odkrywanie w sobie, jak służyć innym swoimi zdolnościami...to zawsze będzie przez Boga doceniane...
I będzie On na takie postawy patrzeć przychylnym okiem...
Wszelkiego rodzaju zachowania pasywne takie jak: apatia, lenistwo, niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności, ospałość....nie podobają się Bogu. Z każdego zakopanego talentu, będziemy musieli się więc rozliczyć...i będziemy musieli zapłacić za zmarnowane dary...

Nie możemy też mówić: nic nie potrafię, nic nie umiem...nie mam żadnych talentów...
Jestem beznadziejny. To kłamstwo, które stara się nam w sercach zaszczepić szatan. Każdy z nas ma szczególne dary, jakimi został obdarowany przez Najwyższego. On nawet najmniejszemu ze swoich sług daje bardzo dużo...Jego hojność jest potężna...Musimy tylko odnaleźć w sobie to, czym możemy się dzielić z innymi, co możemy rozwijać...gwarantuje, że będziemy bardzo zaskoczeni, kiedy okaże się, że na naszym koncie wzrasta liczba talentów....Jeżeli mamy więcej umiejętności...i wahamy się którą rozwijać a którą sobie darować...postarajmy się nie zaniedbywać jednej kosztem drugiej...
Owszem można się rozwijać by być najlepszym w jednej rzeczy, ale kto wie czy któryś z innych naszych talentów może nam się kiedyś nie przydać....To wszystko oczywiście takie teoretyczne rozważania.

Chodzi jednak o to...i to jest główna myśl tej przypowieści...by w swoim życiu...
Bez względu czy chodzi o rozwój duchowy, czy intelektualny...czy talenty muzyczne, sportowe itp...
Nie stać w miejscu...To tak jak w ekonomii i gospodarce...kto stoi w miejscu, ten się cofa...
kto chowa pieniądze do skarpety nic nie pomnaża...i choć myśli, że również nic nie traci, to jest w błędzie.
A w życiu? Każdy kto się nie rozwija - cofa się, bo świat idzie na przód...
Kiedy nie zadbamy o rozwój wiary, będziemy ciągle tkwić w infantylnej religijności, w której główne role grają Bozia, Kościółek i Paciorek...czyli - jak mawiał mój znajomy - będziemy przerośniętymi ośmiolatkami.
Brak zagłębiania się w kwestie wiary i dbałość o rozwój tych aspektów życia może nas również zapędzić w kozi róg...nie będziemy potrafili obronić tego, w co wierzymy...a kto wie...być może i stracimy ten dar, jakim jest wiara....Można podawać także przykłady z innych sfer.
Np. Kiedy nie dbamy o rozwój fizyczny, nasze mięśnie wiotczeją...nie mamy siły dźwigać ciężarów, zaczynamy cierpieć na chroniczne zmęczenia, łatwo się przeziębiamy itp...
Kiedy nie uczymy się na bieżąco takich przedmiotów jak matematyka czy fizyka, bardzo trudno nam zrozumieć je na wyższych poziomach...wiem po sobie...zaniedbania z gimnazjum odbijały się na ocenach w liceum...a dla spokoju sumienia wmawiałem sobie: to dlatego, że jestem humanistą.
w wielu dziedzinach nauki trzeba ciągle poszerzać swoją wiedzę. Kończysz studia...i natychmiast musisz iść na podyplomowe....bo wiele informacji traci aktualność...To taki znak czasu...technika idzie na przód, produkujemy ogromne ilości informacji...i mamy coraz mniej czasu aby je przetworzyć...
Tak czy siak rozwój jest potrzebny...
I nie tylko rozwój dla samego rozwoju...Bo to byłoby zbyt egoistyczne...
Każdy talent, który rozwijamy, powinniśmy rozwijać w celu podzielenia się nim z innymi...
Zachowywanie ich dla siebie jest jak chowanie światła pod łóżkiem...

Co powinniśmy więc wynieść z dzisiejszego czytania?
1. Każdy z nas został obdarowany przez Boga wieloma talentami...
2. Nawet jeden talent to bardzo wiele...i ma ogromne znaczenie tak dla nas, jak i dla tych, z którymi będziemy się nim dzielić.
3. Najgorsze co możemy zrobić, to nic nie robić...spocząć na laurach w przekonaniu, że jesteśmy tak fajni, że nie musimy się rozwijać lub zignorować fakt posiadania talentów i marnować swoje życie robiąc wiele niekonstruktywnych rzeczy, uciekając w nałogi itp...
4. Kolejny błąd, jaki możemy popełnić to przekonanie, że jesteśmy bezwartościowi i nie mamy talentów...
Każdy z nas je ma...(patrz punkt pierwszy i drugi.)
5. Rozwijamy talenty nie dla siebie, nie dla własnej satysfakcji, przyjemności i korzyści (choć te aspekty też są ważne - jakby nie patrzeć) ale po to, by dzielić się nimi z innymi ludźmi...by ubogacać nimi innych...
I by inni poprzez nasze talenty, szukali talentów w sobie...i byśmy wszyscy zbliżali się do Boga.

Czy wcielamy to wszystko w naszym życiu?
Czy może w którymś niedomagamy?
Przemyślmy te sprawy...
i bierzmy się do działania...

Już czas zainwestować parę talentów...oby w dobre lokaty :)



Komentarze

Anonimowy pisze…
To ja mam kilka uwag:
1. Po co mam się trudzić i wysilać jeśli inni za free dostają więcej talentów? Trzeci sługa nawet jeśli by stanął na głowie i pomnożył swoje talent to nie osiągnąłby takiej ilości, którą pierwszy miał na dzień dobry;
2. Pisanie że "jeden" to bardzo wiele jest po prostu przejawem całkowitego braku sensownych i logicznych argumentów. Niestety w ludzkiej naturze leży porównywanie się do innych i niestety cyfra 1 jest dużo mniejsza od 5. Jeśli mam koleżankę która pięknie rysuje, ładnie śpiewa, gra na fortepianie, jest naprawdę dobra z matematyki i szybko uczy się języków, a ja powiedzmy jestem w stanie nie przypalić wody w garnku to naprawdę niech Pan Bóg sam sobie zmienia świat takim talentem.
3. Jeśli już założymy, że Bóg obdarza nas talentami to może byłby łaskaw powiedzieć jakimi? Jeśli nie są to talenty oczywiste typu umiejętność śpiewania, malowania, tańczenia itp. to jak mam je poznać? Ja uważam się za całkowite beztalencie, ponieważ dotychczas nie odkryłam w sobie żadnego talentu do czegokolwiek i szczerze nie wiem jak to zrobić... Jak mam rozwijać coś o czym nie wiem? I jeszcze mam by rozliczana za to że tego nie rozwijałam skoro nawet nie wiedziałam, że to mam? Przecież to jest jakaś paranoja!!!
4. I jeszcze kwestia, że "jesteśmy obdarzani według naszych zdolności", co oznacza, że Pan Bóg tym swoim udanym egzemplarzom daje więcej talentów żeby je pomnażali, a tym którzy mu nie wyszli (bo przecież sam od razu widzi, że nie zasługują na więcej) daje tylko po 1 talencie. Oznacza to, że osoba która powiedzmy, że poznała swój talent (jeden) wie od razu, że w oczach Boga jest przegrywem nie zasługującym na więcej. Super świadomość i świetna perspektywa...
Unknown pisze…
1.Tu jest mowa o pielęgnowaniu daru życia. Nasze życie nie ma polegać na skupianiu się na sobie i swoich przyjemnościach. Powinniśmy zawsze myśleć o innych. Wtedy wyrasta nam społeczeństwo bez korupcji, wojen, zła itd itp
To jest najważniejsze przykazanie abyśmy się wzajemnie miłowali a za tym idzie wszystko inne.
3.Talentem jest wszystko, praca, życie, rodzina, nawet gościnność.
Każdy z nas ma do zaoferowania coś innego dlatego świat jest tak zróżnicowany.
2&4. Pan Bóg tak stworzył świat, żeby każdy mial swoje miejsce. Np, pracodawca (który posiada więcej talentów) powinien wypłacić wynagrodzenia swym pracownikom zanim jest w stanie upewnić się co do tego, czy właściwie przewidział przyszłe wydarzenia. Tworząc nowe przedsiębiorstwo otwiera on przy tym swoim pracownikom drogę do zarobku i do zdobywania kwalifikacji zawodowych.
Natomiast pracownik (1 talent) powinien być oddany swojej pracy i wykonywać ją sumiennie.
Ja jestem pracownikiem i wcale nie czuję się gorsza. Wręcz przeciwnie pomnażam to co zostało mi dane.

Popularne posty z tego bloga

Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz.

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie.

Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.