Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!
12 CZERWCA 2016
Niedziela
XI niedziela zwykła
Dzisiejsze czytania: 2 Sm 12,1.7-10.13; Ps 32,1-2.5.7.11; Ga 2,16.19-21; 1 J 4,10b; Łk 7,36-8,3
(Łk 7,36-8,3)
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą. Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś powiedzieć. On rzekł: Powiedz, Nauczycielu! Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. On mu rzekł: Słusznie osądziłeś. Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje. Do niej zaś rzekł: Twoje grzechy są odpuszczone. Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza? On zaś rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia.
Dzisiejsza Ewangelia, kieruje nas na scenę wizyty Jezusa u faryzeusza Szymona. Znany jest nam - tak myślę - obraz, w którym kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Scena ta wywołuje oburzenie u faryzeusza, (a myślę, że i reszty gości) ale dla Jezusa jest to pretekst do wygłoszenia nauki, Puenta jej jest następująca: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.
Z tym tekstem korespondują pozostałe dzisiejsze czytania, ale ja skupić chcę się na tym, z Listu
św. Pawła do Galatów. Wytłuszczam zdania kluczowe.
(Ga 2,16.19-21)
Przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia. Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.
Paweł w swoim liście wyraźnie podkreśla, że zbawienie dokonało się poprzez śmierć Chrystusa. Nasze usprawiedliwienie osiągamy zatem przez wiarę nie zaś przez wypełnianie Prawa. Faryzeusz był tym, który przestrzegał Prawa i uważał się za sprawiedliwego. Kobieta zaś w jego oczach była grzesznicą. Ale Jezus usprawiedliwia kobietę, dokonuje aktu odpuszczenia grzechów, właśnie dzięki jej wierze. On zaś rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! To wiara w Jezusa była dla niej motorem do aktu pokuty, uniżenia się przed Nim. Faryzeusz zaś, przekonany o swojej doskonałości zaniedbał nawet rytuały przypisane Prawu. (a więc nie był tak doskonały, jak mu się zdawało. Nie przestrzegał do końca Prawa, które w jego ujęciu było jedyną drogą do zbawienia) Może nasuwać się również tutaj pytanie: kto był większym grzesznikiem? Ale przecież nie chodzi tutaj o licytację. Bóg nie prowadzi statystyk, kto więcej nagrzeszył i komu będzie można teraz wystawić większy rachunek i mieć satysfakcję z ludzkich upadków. Wręcz przeciwnie... właśnie dla grzeszników przyszedł na ziemię Chrystus. I dla grzeszników poniósł śmierć na krzyżu. Wszyscy zatem jesteśmy grzesznikami, ale grzesznikami usprawiedliwionymi. Przebaczono nam. Do nas należy uwierzyć w tę prawdę, przyjąć ją... i żyć nią na co dzień. Oczywiście nawrócenie wiąże się z trzymaniem się zasad, przestrzeganiem Prawa. (a przynajmniej usilnymi próbami) Ale jest to już naturalną konsekwencją wiary w Chrystusa a nie jedynym środkiem do zbawienia.
Niedziela
XI niedziela zwykła
Dzisiejsze czytania: 2 Sm 12,1.7-10.13; Ps 32,1-2.5.7.11; Ga 2,16.19-21; 1 J 4,10b; Łk 7,36-8,3
(Łk 7,36-8,3)
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą. Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś powiedzieć. On rzekł: Powiedz, Nauczycielu! Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. On mu rzekł: Słusznie osądziłeś. Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje. Do niej zaś rzekł: Twoje grzechy są odpuszczone. Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza? On zaś rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia.Dzisiejsza Ewangelia, kieruje nas na scenę wizyty Jezusa u faryzeusza Szymona. Znany jest nam - tak myślę - obraz, w którym kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Scena ta wywołuje oburzenie u faryzeusza, (a myślę, że i reszty gości) ale dla Jezusa jest to pretekst do wygłoszenia nauki, Puenta jej jest następująca: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.
Z tym tekstem korespondują pozostałe dzisiejsze czytania, ale ja skupić chcę się na tym, z Listu
św. Pawła do Galatów. Wytłuszczam zdania kluczowe.
(Ga 2,16.19-21)
Przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia. Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.
Paweł w swoim liście wyraźnie podkreśla, że zbawienie dokonało się poprzez śmierć Chrystusa. Nasze usprawiedliwienie osiągamy zatem przez wiarę nie zaś przez wypełnianie Prawa. Faryzeusz był tym, który przestrzegał Prawa i uważał się za sprawiedliwego. Kobieta zaś w jego oczach była grzesznicą. Ale Jezus usprawiedliwia kobietę, dokonuje aktu odpuszczenia grzechów, właśnie dzięki jej wierze. On zaś rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! To wiara w Jezusa była dla niej motorem do aktu pokuty, uniżenia się przed Nim. Faryzeusz zaś, przekonany o swojej doskonałości zaniedbał nawet rytuały przypisane Prawu. (a więc nie był tak doskonały, jak mu się zdawało. Nie przestrzegał do końca Prawa, które w jego ujęciu było jedyną drogą do zbawienia) Może nasuwać się również tutaj pytanie: kto był większym grzesznikiem? Ale przecież nie chodzi tutaj o licytację. Bóg nie prowadzi statystyk, kto więcej nagrzeszył i komu będzie można teraz wystawić większy rachunek i mieć satysfakcję z ludzkich upadków. Wręcz przeciwnie... właśnie dla grzeszników przyszedł na ziemię Chrystus. I dla grzeszników poniósł śmierć na krzyżu. Wszyscy zatem jesteśmy grzesznikami, ale grzesznikami usprawiedliwionymi. Przebaczono nam. Do nas należy uwierzyć w tę prawdę, przyjąć ją... i żyć nią na co dzień. Oczywiście nawrócenie wiąże się z trzymaniem się zasad, przestrzeganiem Prawa. (a przynajmniej usilnymi próbami) Ale jest to już naturalną konsekwencją wiary w Chrystusa a nie jedynym środkiem do zbawienia.
Komentarze
Prześlij komentarz