Czy nie jest to syn Józefa?

Poniedziałek

 Dzisiejsze czytania: 1 Kor 2,1-5; Ps 119,97-102; Łk 4,18; Łk 4,16-30

(Łk 4,16-30)

Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: Czy nie jest to syn Józefa? Wtedy rzekł do nich: Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu w swojej ojczyźnie tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum. I dodał: Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się.

Jezus przychodzi do rodzinnej miejscowości...

W synagodze odczytuje fragment z Izajasza...a potem podejmuje próbę jego interpretacji.

A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: Czy nie jest to syn Józefa? No tak...Wszyscy Go znają...wiedzą, że to "ten" Jezus...ich sąsiad...

syn Józefa...więc zaraz, zaraz...czemu On tutaj teraz nam nauki prawi...skąd u Niego taka mądrość?

Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju...mówi im Jezus...

I kontynuując nauczanie pokazuje historię Eliasza i Elizeusza...którzy swoich cudów dokonali własnie pośród obcych...bo "swoi" byli zamknięci...na Boga...i na Jego cuda...

Te słowa nie spodobały się rodakom Jezusa...chcieli Go nawet zabić, ale On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się...

Czego uczy nas ten fragment? Co mnie konkretnego mówi?

Przede wszystkim nie oceniać po pozorach...Być może człowiek, którego znamy...

którego obraz w głowie mamy "taki a nie inny"... może okazać się tym, który przyprowadzi nas do Boga.

Jego postawa nawróci nas...jeżeli myślimy sobie, że jesteśmy już "super wierzący"... może się okazać, że zamkniemy się na natchnienia Pana Boga, który wysyła do nas swoich "proroków"...

A może to my będziemy prorokami? W swojej rodzinie? W swoim sąsiedztwie?

Może na swojej uczelni albo w miejscu pracy...

Tutaj pojawia się kolejna nauka...głosić Ewangelię mimo wszystko...nawet jeżeli najbliżsi...

nawet jeżeli znajomi...będą na nas patrzeć przez pryzmat tego, że..."to przecież on/ona"...

Nie dajmy się zbić z tropu...bądźmy jak nasz Nauczyciel - Jezus...