Jeśliby ktoś mówił: „Miłuję Boga”, a brata swego nienawidził, jest kłamcą.
Piątek
Dzisiejsze czytania: 1 J 4,19-5,4; Ps 72,1-2.14-15.17; Łk 4,18-19; Łk 4,14-22a
(1 J 4,19-5,4)
My miłujemy Boga, ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował. Jeśliby ktoś mówił: „Miłuję Boga”, a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego. Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat, tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.
Miłości Boga nie da się oddzielić od miłości bliźniego. Są one integralne. Zatem słusznie zauważa Jan apostoł, że każdy, kto mówi: "Miłuję Boga", ale jednocześnie nienawidzi swojego brata, jest kłamcą.
Miłość bliźniego wydaje się być "tą łatwiejszą", w końcu widzimy się nawzajem. Jesteśmy dla siebie "dotykalni"... "namacalni". Zaś Bóg jest niewidzialny. Święty Jan mówi o tym: Jak można miłować niewidzialnego Boga, skoro nie potrafi się miłować widzialnego brata. Boga uczymy się kochać, kochając siebie nawzajem. Owszem Boża Miłość jest większa niż ludzka miłość. Bóg mówi przecież przez proroka Izajasza: Choćby i matka zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Ale nasza - ludzka - miłość, zawsze będzie "tą niedoskonałą". Dlatego musimy się w niej ćwiczyć... rozwijać ją. To pierwsza myśl z dzisiejszego czytania.
Jan mówi też: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Wiara w to, że Jezus jest Mesjaszem, staje się dla człowieka swego rodzaju "usynowieniem"... a nawet więcej, bo czytamy, że Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził. To nie jest żadna duchowa adopcja.
To powtórne narodzenie się, o którym mówił Jezus Nikodemowi. Każdy z nas narodził się fizycznie, ale to szczególne wyznanie wiary, staje się dla nas duchowymi narodzinami... w wyniku których stajemy się dziećmi Boga. To piękna perspektywa, o której warto mieć świadomość.
I jeszcze jedna myśl... Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. miłowanie Boga, to wypełnianie Jego przykazań. A poprzez miłowanie Boga, miłujemy też dzieci Boże, czyli siebie nawzajem. Tak naprawdę cała miłość (Boga i bliźniego) wyraża się w wypełnianiu przykazań. A przykazania Jego nie są ciężkie. Żadne z przykazań nie jest ponad nasze siły. Jasne... żyjemy w kulturze, w której wszystko przychodzi szybko, łatwo i przyjemnie...
Ale to nie jest droga miłości. Miłość nie przychodzi łatwo... To, co przychodzi łatwo, to tani sentymentalizm. To jakieś "romantyczne uniesienia", które są ważne i potrzebne, ale nie są miłością.
Bo prawdziwa miłość jest ofiarą... I to z niej rodzą się najpiękniejsze owoce.
Miłości Boga nie da się oddzielić od miłości bliźniego. Są one integralne. Zatem słusznie zauważa Jan apostoł, że każdy, kto mówi: "Miłuję Boga", ale jednocześnie nienawidzi swojego brata, jest kłamcą.
Miłość bliźniego wydaje się być "tą łatwiejszą", w końcu widzimy się nawzajem. Jesteśmy dla siebie "dotykalni"... "namacalni". Zaś Bóg jest niewidzialny. Święty Jan mówi o tym: Jak można miłować niewidzialnego Boga, skoro nie potrafi się miłować widzialnego brata. Boga uczymy się kochać, kochając siebie nawzajem. Owszem Boża Miłość jest większa niż ludzka miłość. Bóg mówi przecież przez proroka Izajasza: Choćby i matka zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Ale nasza - ludzka - miłość, zawsze będzie "tą niedoskonałą". Dlatego musimy się w niej ćwiczyć... rozwijać ją. To pierwsza myśl z dzisiejszego czytania.
Jan mówi też: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Wiara w to, że Jezus jest Mesjaszem, staje się dla człowieka swego rodzaju "usynowieniem"... a nawet więcej, bo czytamy, że Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził. To nie jest żadna duchowa adopcja.
To powtórne narodzenie się, o którym mówił Jezus Nikodemowi. Każdy z nas narodził się fizycznie, ale to szczególne wyznanie wiary, staje się dla nas duchowymi narodzinami... w wyniku których stajemy się dziećmi Boga. To piękna perspektywa, o której warto mieć świadomość.
I jeszcze jedna myśl... Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. miłowanie Boga, to wypełnianie Jego przykazań. A poprzez miłowanie Boga, miłujemy też dzieci Boże, czyli siebie nawzajem. Tak naprawdę cała miłość (Boga i bliźniego) wyraża się w wypełnianiu przykazań. A przykazania Jego nie są ciężkie. Żadne z przykazań nie jest ponad nasze siły. Jasne... żyjemy w kulturze, w której wszystko przychodzi szybko, łatwo i przyjemnie...
Ale to nie jest droga miłości. Miłość nie przychodzi łatwo... To, co przychodzi łatwo, to tani sentymentalizm. To jakieś "romantyczne uniesienia", które są ważne i potrzebne, ale nie są miłością.
Bo prawdziwa miłość jest ofiarą... I to z niej rodzą się najpiękniejsze owoce.
Komentarze
Prześlij komentarz