Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał?

Środa

 Dzisiejsze czytania: Iz 40,25-31; Ps 103,1-4.8.10; Mt 11,28-30

(Iz 40,25-31)
Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał? - mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone? Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan - to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał? - mówi Święty.
Z kim możemy porównać wielkość naszego Boga? Czy jest to w ogóle możliwe?
Znalezienie takiego porównania? Nie ma...jest On najwspanialszy ze wspaniałych...
Największy z wielkich....
I nikt ani nic Mu nie dorówna...
Wierzymy w to? Wierzymy w Jego wspaniałość?

Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? - Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli.
To niesamowite zdanie...Na mnie robi piorunujące wrażenie...Troszkę interesuję się wszechświatem...
Nie jestem może jakimś ekspertem, ale patrząc na te kwestie od strony naukowej, można się naprawdę zachwycić Majestatem Boga...We wszechświecie są miliardy miliardów gwiazd (myślę, że nie jest to z mojej strony przesada) W samej Drodze Mlecznej (naszej galaktyce) jest ich około 100 miliardów...
(choć i to nie jest pewna liczba, bo są różne szacunki) Bóg jednak zna je wszystkie po imieniu...
Niesamowite...My - ludzie, nie nazwaliśmy jeszcze wszystkich gwiazd i planet, a Bóg zna je wszystkie po imieniu...Wielki jest zatem nasz Bóg...

On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą. Piękne jest też to ostatnie zdanie...Śpiewane w piosence oazowej...
Nawet pokazuje się do tego...ale myślę, że to troszkę spłyca przekaz tego zdania...bardzo mocny przekaz.

Zaufać Panu...całkowicie...a wtedy odzyska się siły...i będzie można wzlecieć nad problemami niczym orzeł nad granią...

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz.

Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie.