Wpis po dłużej przerwie - myśli wokół czytań z ostatnich dni.
Przez ostatnie dni nie miałem możliwości pisać tutaj...Był to dla mnie bardzo ważny czas, w którym mogłem rozwijać się duchowo, ale przede wszystkim doświadczyć działania Boga w moim życiu oraz w życiu ludzi, z którymi było dane mi się spotkać. Ale nie chcę za dużo mówić o tym gdzie byłem i co robiłem, bo ważniejsze jest to, co przez ten czas odkryłem w czasie wsłuchiwania się w Słowo Boże.
Sobota 27.07. (Mt 13,24-30)
Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast? Odpowiedział im: Nieprzyjazny człowiek to sprawił. Rzekli mu słudzy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go? A on im odrzekł: Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza.
Jezus mówi przypowieść o Królestwie niebieskim. Rolnik sieje dobre nasienie w roli. Jego nieprzyjaciel sieje chwast. Kiedy zboże wyrasta, wraz z nim wyrasta chwast...Ale rolnik nie pozwala usunąć chwastu.
Boi się by przypadkiem nie usunąć także pszenicy. Daje obojgu szansę wzrostu aż do żniwa...
Jak to rozumieć?
Bóg daje czas każdemu z nas...Świat w zamyśle Boga był dobry...
Ale istnieje na nim zło...istnieje grzech...my: ja i Ty jesteśmy grzeszni i potrzebujemy zbawienia.
Bóg nie chce nikogo ani ukarać ani skazać na cierpienie...choć zasługujemy na to, bo przecież "zapłatą za grzech jest śmierć". Ale jest jeszcze jedna prawda: Jezus już nas zbawił...i to zbawienie mamy za darmo.
Dlatego mamy czas na wzrost...wszyscy mamy ten czas...naszą odpowiedzią powinno być zatem nawrócenie. Bóg mówi: "pozwólcie obojgu róść". Więc pamiętaj...zawsze możesz się nawrócić.
Pozytywnie odpowiedzieć na Miłość Boga...możesz zawołać "nie chcę być już chwastem". " Jezu: uznaję, że jestem grzeszny, ale oddaję Ci mój grzech. Przemieniaj mnie. Bądź moim Zbawicielem i Panem".
Jezus nie pozostanie głuchy na Twoje wezwanie...wejdzie w Twoje życie...i będzie Cię przemieniać w pszenicę. Nie musisz być chwastem...nie musisz już czuć się jak szkodnik...możesz wydać wspaniałe owoce.
Niedziela 28.07 (Kol 2,12-14)
Z Chrystusem pogrzebani jesteście w chrzcie, w Nim też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. I was, umarłych na skutek występków i nieobrzezania waszego /grzesznego/ ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża.
To właśnie Jezus jest naszym jedynym Zbawicielem i Panem...To On wziął na siebie wszystkie nasze grzechy, słabości, choroby, smutki....wszystko to, co nas przytłacza...Wszyscy przecież jesteśmy grzeszni.
A to, co nas dotyka, jest konsekwencją grzechu, który siedzi w każdym z nas...we mnie, ale i w Tobie.
Tak...przyznaję się tutaj, że jestem grzesznikiem i potrzebuję zbawiciela...Ale On już przyszedł...i już mnie zbawił...to Jezus, który cierpiał i umarł i zmartwychwstał...dla mnie...A zrobił to abym miał Nowe Życie...
To najwspanialsza nowina, jaką możemy usłyszeć...nie jesteśmy już niewolnikami...nie jesteśmy skazańcami z wyrokiem śmierci...Jezus to wszystko wziął na siebie...A nasze długi zostały spłacone.
Poniedziałek 29.07. (1 J 4,7-16)
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować. Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata. Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
Bóg jest miłością...Miłość jest z Boga...Bóg kocha Ciebie dzisiaj...To podstawowa prawda, od której zaczyna się głoszenie Ewangelii...I nie mają znaczenia żadne spory o dogmaty...nie mają znaczenia dyskusje o błędach soboru...i nie ma znaczenia politykowanie...Najważniejsze jest to, że Bóg kocha...Kocha mnie...Kocha Ciebie...Ta miłość jest nieskończona, nieogarniona...niepojęta...niesamowita...
A jej szczytem było wysłanie Syna - Jezusa Chrystusa...aby nas zbawił...czyli wyzwolił...
Aby umarł za nas - grzeszników...aby był "ofiarą przebłagalną za nasze grzechy"...i możesz teraz powiedzieć:
ale jestem przecież dobrym człowiekiem...OK...ja też tak mówiłem...a mówiłem to by się wybielić, by pokazać, że nie jestem wcale taki zły...bo przecież "inni są gorsi"...Ale to druga podstawowa prawda - o mnie i o Tobie - Jestem grzesznikiem i potrzebuję zbawiciela...Ty też jesteś grzesznikiem...i potrzebujesz zbawiciela...Ale Jezus już Cię zbawił...On zbawił i mnie...i wszystkich nas...
Naszą odpowiedzią na Miłość Boga i na zbawienie Jezusa jest odwzajemnienie tej miłości poprzez konkretną decyzję...wyznanie wiary, nawrócenie i wypowiedzenie tego: Tak Panie wiem, że mnie kochasz, ja też Cię kocham, chcę iść za Tobą...oddaję Ci stery swojego życia...wszystko to, co mnie stanowi...
Nie chcę już nic dla siebie...Wszystko jest Twoje...Bądź Panem moim, bądź Panem mojego życia, Panem mojej rodziny, Panem moich finansów...Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. Wyznanie, że Jezus jest Synem Bożym...Mesjaszem...jest początkiem Nowego Życia, które jest na wyciągnięcie ręki.
Wtorek 30.07. (Mt 13,36-43)
Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście! On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!
Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście! On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!
Uczniowie proszą o wyjaśnienie przypowieści o chwaście...A Jezus odkrywa symbole...
Pokazuje, że dobro i zło istnieją na świecie...że toczy się walka duchowa...i tam gdzie On - Jezus - zasiewa dobre ziarno, pojawia się także diabeł...który zasiewa niepokój, nienawiść, zgorszenie...W tym czasie, który spędzałem na jednym z kursów Szkoły Nowej Ewangelizacji, wszyscy byliśmy świadkami takich zdarzeń.
Z jednej strony ogromne błogosławieństwo...nawrócenia, poruszenie serc, przemiana duchowa...za co chwała Panu, ale z drugiej strony kłody pod nogami, nieporozumienia, czy konkretne - bardzo mocne ataki na to, co robimy...nie chcę zbytnio wdawać się w szczegóły...chcę tylko zaznaczyć, że tak wygląda rzeczywistość budowania królestwa Bożego...z jednej strony dzieje się wiele dobra, ale z drugiej strony Nieprzyjaciel mąci...Trzeba mieć tego świadomość...i oczy i uszy szeroko otwarte.
Środa 31.07. (Mt 13,44-46)
Jezus powiedział do tłumów: Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.
To zaskakujące porównanie...Królestwo niebieskie jest skarbem...odnalezienie go staje się motorem do niezwykłych decyzji...sprzedać wszystko by go zdobyć...zrezygnować z tego, do czego jestem przywiązany.
Porzucić bezpieczny kąt...wyjść poza schematy...postawić wszystko na jedną kartę...
My - współcześni ludzie - nauczyliśmy się, że bez pewnych rzeczy nie możemy żyć...Potrzebujemy pieniędzy, telefonu komórkowego, ubrań na zmianę. Potrzebujemy samochodu, dachu nad głową...i poczucia, że wszystko...absolutnie wszystko jest pod naszą kontrolą. Ale do czego byłbyś zdolny...do czego byłabyś zdolna...dla królestwa niebieskiego....Czy nosisz w sobie gotowość poświęcenia absolutnie wszystkiego...czy masz gotowość by powiedzieć: Jezu nie chcę zostawiać żadnych furtek...nie chcę zabezpieczać się...nie chcę polegać na sobie. Ty jesteś moim Panem...więc wierzę, że zatroszczysz się o wszystko i nie pozwolisz mi zginąć...Owszem to graniczy z szaleństwem...ale spójrzmy na przykłady ludzi z przypowieści...Oni mają odwagę sprzedać wszystko, co mają...wyłącznie dla tej jednej sprawy...
dla skarbu czy dla perły...A czy Ty jesteś gotowy/gotowa by zrezygnować ze wszystkiego?
Czwartek 1.08 (Mt 13,47-53)
Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
Kolejna przypowieść o królestwie niebieskim....Sieć zanurzona w morze zagarnia wszystko. Są więc tam ryby, ale i nieryby...Są ryby dobre, ale i złe...Nadające się do jedzenia, ale i nie nadające się do niczego.
To rzeczywistość naszego świata...W którym rzeczy dobre przeplatają się ze sprawami mniej dobrymi.
Oczywiście jest mowa o sądzie...jest mowa o oddzieleniu sprawiedliwych od grzeszników...To będzie rzeczywistość końca czasów...Ale to nie jest zła nowina...bo dopóki chodzimy po tej ziemi mamy czas na to by znaleźć się "po właściwej stronie". Sieć jest wrzucona i zagarnia każdego...Ale to Twoja decyzja kim jesteś i kim się staniesz...możesz odpowiedzieć teraz Bogu...możesz zawołać Jezusa: Bądź moim Panem...
Zmieniaj moje życie...nie chcę być zepsutą rybą...nie chcę być starą oponą wrzuconą do morza....
Chcę być zdrową rybą...taką, która płynie pod prąd...Powiedz Jezusowi, że chcesz by to On kierował Twoim życiem...na pewno pomoże Ci...na pewno zainterweniuje...i będą dziać się wielkie rzeczy.
Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
Kolejna przypowieść o królestwie niebieskim....Sieć zanurzona w morze zagarnia wszystko. Są więc tam ryby, ale i nieryby...Są ryby dobre, ale i złe...Nadające się do jedzenia, ale i nie nadające się do niczego.
To rzeczywistość naszego świata...W którym rzeczy dobre przeplatają się ze sprawami mniej dobrymi.
Oczywiście jest mowa o sądzie...jest mowa o oddzieleniu sprawiedliwych od grzeszników...To będzie rzeczywistość końca czasów...Ale to nie jest zła nowina...bo dopóki chodzimy po tej ziemi mamy czas na to by znaleźć się "po właściwej stronie". Sieć jest wrzucona i zagarnia każdego...Ale to Twoja decyzja kim jesteś i kim się staniesz...możesz odpowiedzieć teraz Bogu...możesz zawołać Jezusa: Bądź moim Panem...
Zmieniaj moje życie...nie chcę być zepsutą rybą...nie chcę być starą oponą wrzuconą do morza....
Chcę być zdrową rybą...taką, która płynie pod prąd...Powiedz Jezusowi, że chcesz by to On kierował Twoim życiem...na pewno pomoże Ci...na pewno zainterweniuje...i będą dziać się wielkie rzeczy.
Piątek 2.08 (Mt 13,54-58)
Jezus przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko? I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony. I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa.
Jezus przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko? I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony. I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa.
Jezus przychodzi w rodzinne strony...a tam napotyka na spory problem. Pojawiają się pytania:
"Skąd On to ma?" przecież my go znamy...To nasz sąsiad...rodzina tu żyje...
No a teraz przychodzi do nas jako "wielki rabbi"... Takie doświadczenie może zwalić z nóg niejednego ewangelizatora...Ale takie przyjęcie pokazuje, że idąc za Jezusem doświadczymy tego, co On...
Oczywiście to świetne uczucie, kiedy ludzie chcą słuchać Cię, jak opowiadasz o tym, że Bóg kocha każdego z nas...że Jezus jest naszym Zbawicielem i Panem...ale to przecież nie my mówimy, ale Duch Święty przez nas...mówię to, czego sam doświadczyłem :) Kiedy rozmawiałem z ludźmi w czasie akcji ewangelizacyjnej, czułem że Ktoś prowadzi moje myśli...a moje słowa układają się właśnie w takie...a nie inne. Na co dzień mam tendencję do zbaczania z tematów...tym razem mówiłem wyłącznie to, co miałem powiedzieć. Ale nie wiem jak bym się czuł, gdybym miał to samo mówić członkom mojej rodziny...
To zawsze jest dla mnie trudne...bo rodzina tkwi w schematach...ma o mnie już jakieś konkretne zdanie.
I gdybym przyjechał do ciotki czy babci i zaczął im głosić Dobrą Nowinę...reakcja byłaby odmienna niż u zupełnie obcych mi ludzi...Słowa Jezusa: Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony. są mocno aktualne...i jeżeli jeszcze nie dotyczą nas...to gwarantuję (także sobie) że to doświadczenie nas dotknie.
Sobota 3.08 (Mt 14,1-12)
W owym czasie doszła do uszu tetrarchy Heroda wieść o Jezusie. I rzekł do swych dworzan: To Jan Chrzciciel. On powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze w nim działają. Herod bowiem kazał pochwycić Jana i związanego wrzucić do więzienia. Powodem była Herodiada. żona brata jego, Filipa. Jan bowiem upomniał go: Nie wolno ci jej trzymać. Chętnie też byłby go zgładził, bał się jednak ludu, ponieważ miano go za proroka. Otóż, kiedy obchodzono urodziny Heroda, tańczyła córka Herodiady wobec gości i spodobała się Herodowi. Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. A ona przedtem już podmówiona przez swą matkę: Daj mi - rzekła - tu na misie głowę Jana Chrzciciela! Zasmucił się król. Lecz przez wzgląd na przysięgę i na współbiesiadników kazał jej dać. Posłał więc [kata] i kazał ściąć Jana w więzieniu. Przyniesiono głowę jego na misie i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją swojej matce. Uczniowie zaś Jana przyszli, zabrali jego ciało i pogrzebali je; potem poszli i donieśli o tym Jezusowi.
W tym fragmencie czytamy o śmierci Jana Chrzciciela. Jest tu kilka istotnych myśli, które postaram się jak najkrócej opisać. Po pierwsze Herod słysząc o Jezusie, wierzy, że to Jan, który zmartwychwstał.
Wcześniej kazał uwięzić Jana, bo ten upominał go, że nie wolno mu wiązać się z żoną brata. Herodiada namówiła go na wtrącenie Jana do więzienia, bo sam Herod miał do niego szacunek. To zachowanie pokazuje mechanizmy ówczesnej (ale i współczesnej) polityki. Owszem słuchał Jana, ale potem go zabił, bo taki był interes...poza tym obiecał córce Herodiady spełnić każdą jej prośbę...a słowo honoru dane publicznie nie mogło być złamane...W ten oto sposób pewne układy i intrygi doprowadziły do śmierci ostatniego proroka Starego Testamentu. A jaka to lekcja dla nas? Świat rządzi się swoimi prawami...
A my - uczniowie Chrystusa - żyjemy w tym świecie...i nie możemy iść z nim na kompromisy...by inaczej utracimy swoją wiarygodność. Albo opowiadamy się po stronie Chrystusa albo po stronie świata....
Inaczej będziemy jak Herod, który z jednej strony uważał Jana z proroka...ale z drugiej trzymał go w więzieniu a potem zabił.
Niedziela 5.08 (Kol 3,1-5.9-11)
Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w /waszych/ członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem. Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu /Boga/, według obrazu Tego, który go stworzył. A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich /jest/ Chrystus.
W Chrystusie wszyscy stanowimy jedno. To kolejna z podstawowych prawd, które głosimy. Chrystus nas zbawił, wyzwolił nas z naszych grzechów...Wyznając, że to On jest naszym Panem...stajemy się Nowym Stworzeniem. A znakiem Nowego Życia jest otrzymanie daru Ducha Świętego. Duch Święty zaś uzdalnia nas, budzi w nas uśpione dotychczas talenty...ale Duch Święty czyni jeszcze jedną ważną rzecz...doprowadza do spotkania dwóch osób...a potem czterech, ośmiu, szesnastu...itd...
Mówiąc w skrócie...Duch Święty buduje Wspólnotę...czyli ludzi wierzących, że Jezus jest Panem ich życia i że nie mogą w tej decyzji trwać sami...potrzebują siebie nawzajem by wspólnie wzrastać w wierze i budować jeszcze silniejszą więź z Bogiem...Paweł mówi o tym w ostatnich zdaniach tego fragmentu.
A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich /jest/ Chrystus. Nie ma już między nami żadnych podziałów, nie ma ludzi lepszych i gorszych...nie ma rozróżnienia na kobiety i mężczyzn, młodych i starych, białych i czarnych. To niesamowite...że we Wspólnocie wszyscy jesteśmy braćmi...stanowimy jedno...
a spoiwem łączącym nas jest Jezus Chrystus...nasz Zbawiciel i Pan.
Poniedziałek 5. 08.(Mt 14,22-36)
Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: "Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!" Na to odezwał się Piotr: "Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!" A On rzekł: "Przyjdź!" Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: "Panie, ratuj mnie!" Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: "Czemu zwątpiłeś, małej wiary?" Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: "Prawdziwie jesteś Synem Bożym". Gdy się przeprawiali, przyszli do ziemi Genezaret. Ludzie miejscowi, poznawszy Go, rozesłali [posłańców] po całej tamtejszej okolicy, znieśli do Niego wszystkich chorych i prosili, żeby przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni.
Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: "Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!" Na to odezwał się Piotr: "Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!" A On rzekł: "Przyjdź!" Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: "Panie, ratuj mnie!" Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: "Czemu zwątpiłeś, małej wiary?" Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: "Prawdziwie jesteś Synem Bożym". Gdy się przeprawiali, przyszli do ziemi Genezaret. Ludzie miejscowi, poznawszy Go, rozesłali [posłańców] po całej tamtejszej okolicy, znieśli do Niego wszystkich chorych i prosili, żeby przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni.
Co widzę w tym ostatnim fragmencie, jaki chcę omówić w tym dłuższym podsumowaniu?
1. Uczniowie odpływają...a Jezus został sam...i modlił się. Owszem potrzebujemy ludzi, z którymi będziemy wzrastać...potrzebujemy iść do świata i głosić mu Ewangelię...Ale potrzebujemy też samotności.
Chwili na modlitwę indywidualną...jak Mojżesz w namiocie spotkania...Potrzebujemy swojej góry, na którą wejdziemy i będziemy tylko my i Bóg...To bardzo potrzebne doświadczenie.
2. Łódź uczniów jest miotana falami...To naturalne, że zdarzają się burze...że trzeba mierzyć się z przeciwnościami życia...z trudnymi doświadczeniami...ale możemy być pewni, że nie jesteśmy w tym sami.
Jezus przyjdzie...jeżeli będziemy na Niego czekać...szukać...wzywać Jego pomocy.
3. Jezus przychodzi po jeziorze...łamie schemat...nie czeka aż uczniowie dopłyną do brzegu, wie że jest potrzebny, więc idzie...W naszym życiu tak samo. On nie będzie czekał aż upadniesz bardzo nisko...aż Twoje problemy bardzo Cię pogrążą...ale złamie schemat...i przyjdzie Ci z pomocą...Wierzysz w to?
To módl się...i wzywaj Jezusa w trudnych sytuacjach.
4. Piotr mówi: Jeżeli to Ty...każ mi przyjść...I Piotr idzie po jeziorze...Tak długo, jak długo patrzy Jezusowi w oczy...Kiedy jednak spuszcza wzrok i widzi spienione fale, zaczyna tonąć...Choć jako rybak prawdopodobnie całkiem dobrze pływa...My również powinniśmy ciągle wpatrywać się w Jezusa.
Tylko wtedy i my będziemy umieli złamać schemat...i nie przerazi nas to, że idziemy zupełnie nieznanymi nam drogami, że stawiane są przed nami z pozoru niewykonalne zadania...Jeżeli patrzysz na Jezusa, możesz robić to co On...tylko zaufaj...i nie spuszczaj wzroku.
5. Kiedy dopływają do brzegu, ludzie schodzą się i przynoszą chorych....a Jezus uzdrawia wszystkich.
Rozumiesz? wszystkich. Nie zostawia nikogo, kto nie zostałby uzdrowiony...Tak może być i z Tobą?
Masz jakiś problem? Biegnij do Jezusa...złóż ten problem u Jego stóp...i bądź pewien, że nie przejdzie koło niego obojętnie...
On działa...On jest Bogiem, który zbawia...
złóż wszystkie troski na Niego...
i powiedz: Jesteś moim Panem...
oddaję Ci wszystko...nie zostawiam dla siebie nic.
Komentarze
Prześlij komentarz