Ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.

XI niedziela zwykła

 Dzisiejsze czytania: 2 Sm 12,1.7-10.13; Ps 32,1-2.5.7.11; Ga 2,16.19-21; 1 J 4,10b; Łk 7,36-8,3

(Łk 7,36-8,3)
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą. Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś powiedzieć. On rzekł: Powiedz, Nauczycielu! Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. On mu rzekł: Słusznie osądziłeś. Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. Do niej zaś rzekł: Twoje grzechy są odpuszczone. Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza? On zaś rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia.

Faryzeusz Szymon zaprasza Jezusa do siebie....W czasie posiłku w domu faryzeusza zjawia się kobieta, która: przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Kobieta znana jest w mieście z grzesznego życia...Nie jest wskazane o jakie grzeszne życie chodzi, ale to chyba nie jest istotne...Nie ma co roztrząsać o jakie konkretnie "grzeszne życie" chodzi.

W każdym razie jej pojawienie się w domu Szymona oraz jej zachowanie w stosunku do Jezusa budzi kontrowersje. Od razu pojawiają się myśli: Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą. To takie charakterystyczne dla przywódców religijnych, z którymi dyskutował Jezus...Bo ona jest grzesznicą...więc trzeba ją odrzucić...
Owszem taka była mentalność....taka była kultura tamtych czasów, ale Jezus pokazuje, że Prawo Boże jest ponad prawem ludzkim. Bóg dał Dekalog, który streszcza się w przykazaniach miłości.
Uczeni w Piśmie na przestrzeni lat stworzyli tysiące przepisów, które z czasem zdominowały to, co najważniejsze. Miłość Boga i bliźniego...

Jezus w odpowiedzi na zarzut Szymona opowiada przypowieść...

 Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? Ta przypowieść wydaje się być łopatologiczna w swym przekazie...Pytanie co jest większe 50 czy 500 jest pytaniem na poziomie szkoły podstawowej. A jednak...poprzez prosty przekaz Jezus przekazuje podstawową prawdę...Komu więcej wybaczono, jest bardziej wdzięczny...
a wraz z wdzięcznością idzie w parze miłość...

Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. On mu rzekł: Słusznie osądziłeś. Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. Szymon słusznie osądził...ale nie zwrócił uwagi na to, że tą (jakby nie patrzeć prawidłową) odpowiedzią osądził też siebie...Jezus robi porównanie...a przy okazji uderza też w tradycje, jakich trzymali się faryzeusze...Bo zobaczmy...OK...Szymon "przyczepił się", że Jezus pozwalał dotykać się grzesznicy...a więc ściągał na siebie rytualną nieczystość...

ale spójrzmy z drugiej strony...Jezus zaczyna wyliczać..."Nie dałeś Mi wody do nóg...nie dałeś Mi pocałunku pokoju na powitanie...nie namaściłeś Mi głowy oliwą..." (to wszystko były rytuały związane z gościną)
Zatem jeżeli nie dopełniłeś tych wszystkich zwyczajów...to tym samym nie masz prawa wykazywać błędy innym...Najpierw sam bądź w porządku, potem bulwersuj się grzechami innych ludzi.
Jezus pokazuje również, że mimo grzeszności, ta kobieta miała w sobie pokorę by uczynić taki gest...
mało tego...potrafiła poświęcić część siebie, zdobyła się na wyrzeczenie by nabyć drogocenny olejek...
To wszystko działało na jej korzyść....a na niekorzyść faryzeusza...

Dlatego też Jezus mówi....Twoje grzechy są odpuszczone. 
ważne jest też kolejne zdanie: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! 
Owszem...to Jezus odpuszcza grzechy...To On ma taką moc by nam je odpuścić...
ale to nasza wiara prowadzi do ocalenia...Jeżeli nie wierzysz, że Jezus ma moc by Ci przebaczyć,
to tym samym nie zostaniesz ocalony...bo Jezus nie może zrobić nic wbrew Tobie...