Miłość jest jedna...

Czwartek

 Dzisiejsze czytania: 1 J 4,19-5,4; Ps 72, 1-2.14.15bc.17; Łk 4,18-19; Łk 4,14-22a

(1 J 4,19-5,4)

My miłujemy [Boga],

ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował.

Jeśliby ktoś mówił: Miłuję Boga,

a brata swego nienawidził, jest kłamcą,

albowiem kto nie miłuje brata swego,

którego widzi,

nie może miłować Boga, którego nie widzi.

Takie zaś mamy od Niego przykazanie,

aby ten, kto miłuje Boga,

miłował też i brata swego.

Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem,

z Boga się narodził,

i każdy miłujący Tego, który dał życie,

miłuje również tego,

który życie od Niego otrzymał.

Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże,

gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania,

albowiem miłość względem Boga

polega na spełnianiu Jego przykazań,

a przykazania Jego nie są ciężkie.

Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat;

tym właśnie zwycięstwem,

które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.

Jan w swoim liście sporo mówi o miłości. Dzisiejszy fragment znów porusza ten problem.
Najważniejszym zdaniem w tym tekście jest:  kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Można to zatem sprowadzić do myśli, która jest tytułem dzisiejszego wpisu. Miłość jest jedna...Nie można swojego serca podzielić na partycje. To nie jest twardy dysk :)
Nie możesz powiedzieć: Kocham Boga...ale jednocześnie nienawidzić swoich bliźnich...Taka postawa czyni Cię kłamcą...św.Jan pisze o tym wyraźnie.
Jeśliby ktoś mówił: Miłuję Boga,a brata swego nienawidził, jest kłamcą. Jak zatem jest z Tobą? Jesteś kłamcą? Czy żyjesz w prawdzie? Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego. To jest właśnie przykazanie...By miłować Boga i bliźniego...kto próbuje się wymigać od obu miłości i zarzeka się, że on kocha Boga...ten popada w duchowe rozdwojenie jaźni. By wzrastać w miłości do Boga, trzeba najpierw nauczyć się kochać innych ludzi...Czasem przez miłość do bliźnich odkrywamy miłość do Boga...
Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Czyli...Jeżeli wierzymy, że Jezus jest Mesjaszem jesteśmy Dziećmi Bożymi, bo narodziliśmy się z Boga. Zatem...jeżeli miłujemy Boga...dawcę życia...powinniśmy również miłować wszystkich tych, którzy od Niego życie otrzymali tak jak my...czyli naszych braci.
Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże,gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. To zdanie przyznaję podoba mi się...miłość polega na spełnianiu Jego przykazań, a Jego przykazania nie są ciężkie. Bóg nie daje nam ciężarów ponad nasze siły. Po czym zatem poznać miłość?
Po wypełnianiu przykazań. A czym jest wypełnianie przykazań? Posłuszeństwem...Zatem może trzeba postawić znak równości między miłością a posłuszeństwem? Z pewnością...choć na poziomie ludzkim mogą zdarzać się wyjątki od reguły. Nie można być posłusznym komuś, kto nakazuje nam uczynić coś złego.
Ale przykazania nie są niczym złym...nie są ograniczeniem naszej wolności...nie są zbiorem przepisów, który ma na celu nas zamknąć w złotej klatce...Są one dane z miłości...i wypełnianie ich jest największym dowodem naszej miłości.

Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat;

tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.
Nasza wiara jest zwycięstwem...dzięki niej możemy zwyciężyć świat....
Bo wszystko, co zrodzone z Boga zwycięża świat...
Czy nasza wiara jest zatem zwycięska?
Czy wierzymy w to...że naszą wiarą możemy zwyciężyć świat?

jeśli jeszcze nie...to czas nad tą kwestią popracować :)
to się tyczy również mnie...