XXXI niedziela zwykła. Pwt 6,2-6; Ps 18,2-4.47.51; Hbr 7,23-28; J 14,23; Mk 12,28b-34

(Mk 12,28b-34)
Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych. Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii uczony w Piśmie pyta Jezusa o największe przykazanie.
To trochę przewrotne pytanie: Które z przykazań jest najważniejsze? Które jest największe?
Tak postawione pytanie ma mniej więcej taki sens jak gdyby spytać: Co jest ważniejsze: ręka czy noga?
Przecież wszystkie przykazania mają równą wartość...Są Prawem danym przez Boga...
I nie ma wśród nich ważnych i ważniejszych...Jezus odpowiada na pytanie uczonego w Piśmie tak:
Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych. 
 Cały Dekalog sprowadza się do tych dwóch przykazań: Miłości Boga i miłości bliźniego.

Co to znaczy kochać Boga całym sercem, duszą, umysłem i mocą?
Człowiek nie jest istotą wyłącznie cielesną...
Jest istotą cielesno-duchową.
Człowiek to ciało czyli fizjologia,
psychika, rozum - czyli sfera intelektualna
sfera emocjonalna - uczucia (które kojarzą się z sercem)
no i w końcu sfera duchowa

Kochać Boga całym sercem, duszą, umysłem i mocą...to kochać Go każdą cząstką, na którą się składam. Moja miłość może rodzić się tylko w sercu...ale będzie ona wtedy wyłącznie stanem emocjonalnym. A wiemy przecież, że miłość to nie tylko emocje...to nie tylko uczucia...
Miłość jest aktem woli...To decyzja...To postawa, w której mówię: Chcę Kochać...
Owszem jest do tego potrzebny "poryw serca"...ale jest potrzebny też "proces myślowy".
Miłość do Boga powinna także przenikać naszą duszę...I wszystkie nasze siły powinny być skierowane wyłącznie na Tę Miłość...Zauważam tutaj jeszcze jedno...Jezus mówi...Będziesz miłować:
całym sercem, całą duszą, całym umysłem, całą mocą. Czyli nie możemy wydzielić sobie malutkiego kawałka serca dla Boga...a resztę będą zajmowały "inne miłości"...nie możemy części umysłu wyznaczyć na Miłość...a resztę będą zajmowały nasze "racjonalistyczne wizje"...itd.
Miłość do Boga...ma ogarnąć całych nas...od stóp do głów...
Każdą sferę naszego życia...
Ma być Miłość na 100% ... Inne proporcje nie wchodzą w grę.

Drugie przykazanie mówi o miłości do bliźniego. Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.
Miłość do bliźniego ma być przeniesieniem miłości do siebie samego. Myślę, że każdy z nas w jakimś stopniu kocha siebie samego. (poza skrajnymi przypadkami zaburzeń emocjonalnych, w których człowiek ma zaburzony obraz samego siebie) Często mogą w nas budzić się negatywne emocje, kiedy mówimy o miłości do siebie samego. Może ona kojarzyć się z egoizmem...Ale zdrowa miłość do siebie samego nie ma nic wspólnego z egoizmem. Przecież każdy z nas w głębi duszy chce dla siebie jak najlepiej...nikt z nas nie chciałbym cierpieć...w jakikolwiek sposób...
Zatem naturalne dążenie do szczęścia, spokoju, bezpieczeństwa, radości...itp
To w pewnym sensie miłość do siebie samego...Chcę dla siebie samego dobra...
Kiedy widzimy na czym polega miłość do siebie samego - zdrowo pojmowana...
w taki właśnie sposób traktujmy innych - naszych bliźnich...To właśnie jest drugie przykazanie.


Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać. A czy my jesteśmy gotowi na takie wyznanie jak uczony w Piśmie?
Czy dla nas Miłość Boga i bliźniego jest ważniejsza od ofiar i "całopaleń"?