Czwartek. Koh 1,2-11; Ps 90,3-6.12-14.17; J 14,6; Łk 9,7-9

(Koh 1,2-11)
Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność. Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem? Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy. Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi. Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia. Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie. Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem. To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem. Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: Patrz, to coś nowego - to już to było w czasach, które były przed nami. Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.

Kiedy czytam ten fragment z Księgi Koheleta, uświadamiam sobie przemijalność wszystkiego.
Często zdarza mi się - a wierzę, że nie tylko mnie - że zabiegam o pewne sprawy, staram się osiągać mniejsze lub większe sukcesy...trudzę się by być lubianym, akceptowanym, by pod względem finansowym zawsze wychodzić na prostą...Tymczasem autor tej księgi pisze wyraźnie: Wszystko jest marnością...
To nasze zabieganie o sprawy przyziemne. Nasze staranie się by tu i teraz sobie wszystko ułożyć i zaplanować. By mieć ten komfort i bezpieczeństwo...
Wszystko, co przyziemne jest marnością. Nie ma większego znaczenia...
To przeminie...skończy się...jest ulotne. Słońce wschodzi i zachodzi.
I między tymi wschodami i zachodami, często ważą się losy ludzkie...dla niektórych dzisiejsza noc może być osobistym końcem świata...I co wtedy z tymi wszystkimi sprawami, jakimi się zajmował?
Co ze zgromadzonym majątkiem, sławą, popularnością...co z drogimi samochodami, willami z basenem...
Nie mówię, że źle jest mieć trochę luksusu w życiu, ale skupianie wszystkich swoich sił wyłącznie na tym jest właśnie tytułową marnością.

Często tak właśnie jest, że na nasze życie i jego sens patrzymy wyłącznie przez pryzmat tu i teraz...
Wszystko ograniczone jest przez wschody i zachody słońca, płynące rzeki, które wpadają do morza, wiejące wiatry...i wszystkie inne zjawiska. Te namacalne, te zauważalne...i te drobne niuanse...
I takie właśnie myślenie, ograniczone horyzontem ziemskim, jest właśnie marnością.
Aby wyjść z tego poczucia, trzeba umieć spojrzeć poza to, co nas otacza....spojrzeć dalej, poza śmierć.
Prawdziwe, pełne życie...pozbawione marności...zaczyna się dopiero potem...kiedy spojrzymy przez pryzmat zmartwychwstania, odkryjemy sens życia, w którym nie istnieje już słowo "marność", bo zamiast niego jest "doskonałość".