Przejdź do głównej zawartości

Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?

Poniedziałek

Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Dzisiejsze czytania: Dz 22,3-16 (Dz 9,1-22); Ps 117,1-2; J 15,16; Mk 16,15-18

(Dz 9,1-22)
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Kto jesteś, Panie? - powiedział. A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Ananiaszu! - przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: Jestem, Panie! A Pan do niego: Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli. /I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał/. Panie - odpowiedział Ananiasz - słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia. Idź - odpowiedział mu Pan - bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia. Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana? A Szaweł występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesjaszem, i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku.

W Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła oczywistą oczywistością (że się tak wyrażę :) )
jest przytoczenie fragmentu z Dziejów Apostolskich, który opisuje to wydarzenie. 
Wielu z nas zapewne zna tę historię...Myślę jednak, że za każdym razem, gdy czytamy Biblię, odnajdujemy coś nowego w Słowie, jakie kieruje do nas Bóg...Tak samo jest z historią Pawła, którego poznajemy jako Szawła...Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. No właśnie...Szawła poznajemy jako prześladowcę chrześcijan...
Można powiedzieć fanatyka religijnego. Jest on pobożnym Żydem...Mało tego...
Jest święcie przekonany, że prześladując chrześcijan...mordując ich, w pewien sposób oddaje chwałę Bogu...Broni wiary przed herezjami "groźnej sekty." W pewnym momencie jego życia następuje metanoja...Szaweł odkrywa, że był zaślepiony...za bardzo zaufał mądrości, jaką przekazali mu nauczyciele...ale mimo tego nie odkrył prawdy, że Jezus jest Mesjaszem...
 Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Kto jesteś, Panie? - powiedział. A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. Potrzeba było upadku z konia...potrzeba było olśniewającej światłości...i potrzeba było głosu z nieba...Szawle, Szawle dlaczego mnie prześladujesz...Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz...Jezus znał serce Szawła...Widział jego gorliwość w obronie wiary...Dlatego go powołał...
Jezus dziś również patrzy na nas...zna nasze serca...i choć wśród nas z pewnością są ludzie, których uważamy za przeciwników wiary...nie wiemy czy pewnego dnia nie staną się równie radykalnymi apostołami...Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. Czasami potrzeba utraty wzroku...także w sensie duchowym...by przejść drogę uzdrowienia...dać się prowadzić innym...przestać polegać na własnych siłach...Szaweł stracił wzrok. Co ciekawe (sam to odkryłem całkiem niedawno) są dwa określenia utraty wzroku. 
Ociemniały i oślepły. Ociemniały przebywa w ciemności. Oślepły przebywa w takiej jasności, że nic nie widzi. Oczywiście to takie małe słowotwórstwo z mojej strony...ale gdy spojrzymy na to duchowo i pod tym kątem przeanalizujemy dzisiejszy fragment, widzimy pewien sens.
Szaweł został oślepiony...czytamy: "olśniła go jasność z nieba."
Szaweł przebywał w tak wielkim natężeniu światła, że nic nie widział...Spotkanie z Jezusem - Światłością Świata sprawiło, że nie mógł nic zobaczyć. 

W tym momencie w czytaniu z Dziejów Apostolskich następuje przeniesienie miejsca akcji.
Rzadko taki (można powiedzieć filmowy) zabieg zdarza się Piśmie Świętym. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Ananiaszu! - przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: Jestem, Panie! A Pan do niego: Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli. /I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał/. Uczeń imieniem Ananiasz rozmawia z Panem. Jezus zleca mu by poszedł do Szawła z Tarsu i go uzdrowił. Oczywiście takie polecenie wzbudza zdziwienie w uczniu...Pewnie dziś w wielu z nas wzbudziłoby podobne zdziwienie polecenie by iść do...(w tym miejscu można wpisać imię i nazwisko znanego antyklerykała.) i uzdrowić go z jego choroby. Dlatego reakcja Ananiasza jest naturalna: 
Panie - odpowiedział Ananiasz - słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia. Przyznaję ja też bym podobnie odpowiedział: Panie...przecież (ten i ten.) jest zatwardziałym przeciwnikiem Kościoła. Wydaje najbardziej plugawą gazetę, w której obraża nasze świętości. Albo...Przecież (ten i ten.) uważa się za artystę a w czasie swoich wystaw profanuje krzyż, Biblię, ikony...
Przykłady można mnożyć...
To ludzka rzecz mieć takie wątpliwości...Ale pamiętajmy...To Bóg wybiera...To Jezus powołuje
Nasze wizje i wyobrażenia dotyczące danych ludzi są mniej ważne...My możemy kogoś skreślić i wysłać na samo dno piekła tylko dlatego, że jestem wojującym ateistą...Ale miłosierdzie Boga nie zna granic...i nigdy nie wiemy czy pewnego dnia Pan nie przemieni serca takiego człowieka, jak przemienił serce Szawła. 
Idź - odpowiedział mu Pan - bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia. Wtedy Ananiasz poszedł. To dla mnie najmocniejsze zdanie w tym fragmencie. Przyznaję, że przechodzą po mnie ciarki, kiedy je czytam...
Pan mówi: Idź, bo Ja wybrałem sobie właśnie tego człowieka na narzędzie...Ty możesz myśleć o nim jak o zbrodniarzu. W końcu przyczynił się do śmierci Twoich braci w wierze....Ale JA wybrałem go...Ja chcę zmienić jego serce...Kiedy Ja kogoś powołuje, nie patrzę na to kim jest teraz...ale widzę jego przyszłość...I dlatego to właśnie ON zaniesie Moje Imię do pogan...
To ON będzie musiał wiele wycierpieć dla Mego imienia...I to ON na zawsze będzie nazywany drugim filarem Kościoła. 
Niesamowita perspektywa....
Także dla Ciebie...i dla Mnie...Pan mówi do naszych serc "wybrałem sobie Ciebie za narzędzie. Przestań, więc myśleć źle o sobie...zadręczać się swoimi grzechami...wpadać w coraz większe kompleksy, że niby jesteś taki mały i słaby...albo taki zły...taki niedoskonały...taki wiecznie nieogarnięty...Wybrałem Cię za narzędzie...i właśnie TY zaniesiesz Moje Imię...tam, gdzie Ci wskażę."

 Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony.
Ananiasz uzdrawia Szawła...Łuski natychmiast spadają z jego oczu...odzyskuje wzrok.
Łuski, które spadają z oczu, które przesłaniają zdrowe widzenie. Wszelkie uprzedzenia, stereotypy, nagromadzone wzorce kulturowe, które nie zawsze są zgodne z wiarą...
To wszystko leczy Jezus...Ale widzimy również, że uzdrowienie i nawrócenie to pewien proces.
Czasami potrzeba czasu by mogło się w pełni dokonać. Szaweł musiał stracić wzrok, by dostać nowe spojrzenie na wiarę...oraz by spotkać Jezusa i stać się Jego świadkiem.

Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana? A Szaweł występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesjaszem, i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku. To też mocny fragment. Szaweł głoszący w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym...Prześladowca chrześcijan staje się gorliwym apostołem Jezusa Chrystusa...To z pewnością wzbudzało zdumienie....Zwłaszcza, gdy spojrzymy na ostatnie zdanie...występował coraz odważniej.
Człowiek, który z wielką gorliwością tępił uczniów Chrystusa...teraz z taką samą...a może nawet z jeszcze większą gorliwością głosi publicznie, że właśnie ten Jezus jest Mesjaszem...

To radykalna zmiana...dla mnie fascynująca...
przede wszystkim jednak jest to dowód dla mnie, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.
I jeżeli On zechce kogoś powołać, zrobi to...nawet jeżeli miałoby to wywrócić do góry nogami cały nasz światopogląd....

Komentarze

Najczęściej czytane posty

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie.

Sobota Wspomnienie bł. Jolanty, zakonnicy   Dzisiejsze czytania: 2 Kor 5,14-21; Ps 103,1-4.8-9.11-12; Ps 119,36a.29b; Mt 5,33-37 (Mt 5,33-37) Jezus powiedział do swoich uczniów: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: "Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi". A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi. Jezus zatrzymuje się na przykazaniu ósmym...mało tego rozszerza je. Przykazanie mówi by nie przysięgać fałszywie...by nie dawać fałszywego świadectwa...Ale to mało by być uczniem Chrystusa...Jezus rozszerza przykazanie mówiąc:  Wcale nie przysięgajcie... Jest jeszcze jedno pouczenie...i myślę, że na nim warto się zatrzymać n

Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

Poniedziałek Dzisiejsze czytania: 1 Sm 1,24-28; 1 Sm 2,1.4-8; Łk 1,46-56 (Łk 1,46-56) Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.  Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.  Oto bowiem błogosławić mnie będą  odtąd wszystkie pokolenia,  gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.  Święte jest Jego imię  a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia  [zachowuje] dla tych, co się Go boją.  On przejawia moc ramienia swego,  rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.  Strąca władców z tronu,  a wywyższa pokornych.  Głodnych nasyca dobrami,  a bogatych z niczym odprawia. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje jak przyobiecał naszym ojcom  na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.  Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. Magnificat...Modlitwa Maryi, która modli się pod natchnieniem Ducha Świętego... To jedyny tekst modlit

Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz.

Poniedziałek Wspomnienie św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła   Dzisiejsze czytania: Wj 1,8-14.22; Ps 124,1-8; Mt 10,40; Mt 10,34-11,1 (Mt 10,34-11,1) Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do

Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!

Piątek Wspomnienie św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, biskupa i męczennika   Dzisiejsze czytania: Rdz 46,1-7.28-30; Ps 37,3-4.18-19.27-28.39-40; J 14,26; Mt 10,16-23 (Mt 10,16-23) Jezus powiedział do swoich apostołów: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do inneg

Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.

Poniedziałek Dzisiejsze czytania: Kpł 19,1-2.11-18; Ps 19,8-10.15; 2 Kor 6,2b; Mt 25,31-46 (Mt 25,31-46) Jezus powiedział do swoich uczniów: Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy