Przejdź do głównej zawartości

Przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął.

Środa
Dzisiejsze czytania: Jk 1,19-27; Ps 15,1-5; Ef 1,17-18; Mk 8,22-26


(Mk 8,22-26)
Jezus i uczniowie przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz co? A gdy przejrzał, powiedział: Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa. Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał /on/ zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. Jezus odesłał go do domu ze słowami: Tylko do wsi nie wstępuj.


 Wiele opisów uzdrowień znam. W końcu wiele razy czytałem je w Ewangelii. To dzisiejsze uzdrowienie jest jednak inne niż one wszystkie. Wskazuje bowiem na fakt, że czasem droga do naszego uzdrowienia przebiega etapami. Jezus często (no w większości przypadków) uzdrawiał natychmiast. W większości przypadków uzdrawiał w obecności tłumów. Tutaj mamy dwie różnice, na które natychmiast zwrócimy uwagę: uzdrowienie ma miejsce poza wsią i przebiega etapami. Ale zobaczmy na tekst Ewangelii na dziś.

Jezus i uczniowie przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. Do Jezusa przyprowadzony zostaje niewidomy. Myślę, że nie mamy żadnych wątpliwości, że w celu uzdrowienia go. Prosili aby go dotknął. Wiara przyjaciół (a może krewnych) niewidomego była taka, że wierzyli iż wystarczy Jego dotknięcie, aby chory odzyskał wzrok. I my często przyprowadzamy swoich chorych przed Jezusa i wstawiamy się za nimi. Ale czasem to my jesteśmy niewidomi i to nas ktoś musi przyprowadzić do Jezusa... wstawiać się za nami... prosić by nas dotknął. Czy mamy kogoś takiego?

On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Jezus wyprowadza niewidomego poza wieś. Z dala od tłumów. Nie chce sensacji. Bo On nie przyszedł po to aby robić wokół siebie dużo niezdrowego szumu. Nie chce stać się tylko uzdrawiaczem. Ale chce, by uzdrowienie było dla chorego również doświadczeniem duchowym. By uzdrowienie ciała pociągnęło za sobą duchowe uzdrowienie.
A czy i w nas nie ma takiego podejścia? Przecież na nabożeństwa z modlitwą o uzdrowienie przybywają wielkie tłumy. Kiedy do Polski przyjeżdżają słynni charyzmatycy, nie ma wolnych miejsc na stadionach czy w halach widowiskowych. I Chwała Panu za to! Ale jakie intencje nami kierują, kiedy uczestniczymy w takich wydarzeniach religijnych? Czy chcemy być uzdrowieni, czy chcemy oglądać spektakularne cuda?
Czy nie ma w nas mentalności widzów, kibiców? Mieszkańcy Betsaidy idąc na spotkanie z Jezusem,
 z ciekawością czekali na cuda, znaki, niesamowite wydarzenia. Jezus znał ich serca, dlatego wziął niewidomego na odludzie. Poza wieś. My również potrzebujemy czasem wyjść poza wieś. Potrzebujemy intymnego spotkania z Jezusem. Poza tłumami. Na osobistej modlitwie. Przecież nie musimy chodzić na wielkie spotkania charyzmatyczne, by doświadczyć uzdrowienia. Jezus leczy nas każdego dnia. W czasie adoracji, kiedy przyjmujemy Go w Komunii Świętej no i oczywiście przy kratkach konfesjonału. Tam się dokonują wielkie cuda. Nie w obecności tłumu... ale twarzą w twarz.

Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz co? To pierwszy moment uzdrowienia. Wydaje się on nieprzyjemny, a wręcz obrzydliwy. Ale spójrzmy na to głębiej. Czasami poprzez przykre, nieprzyjemne doświadczenia Jezus nas uzdrawia. Ile razy w życiu spotkała nas jakaś przykrość. Patrzyliśmy na to wyłącznie poprzez pryzmat tej nieprzyjemności. Czuliśmy się może nawet upokorzeni. Ale Jezus przez takie doświadczenie również działa. I w ten sposób odzyskujemy wzrok etapami. A gdy przejrzał, powiedział: Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa.
Widzimy rezultat tego pierwszego etapu uzdrowienia. Niewidomy widzi ludzi. Ten fragment wyraźnie daje nam do zrozumienia, że są różne rodzaje ślepoty. Także tej duchowej. Człowiek ślepy nie widzi nic.
Widzi tylko swój problem... siebie. Pogrążony w egoizmie... a może w jakieś formie zamknięcia się w sobie, poczucia samowystarczalności itp. nie dostrzega nic i nikogo.

Kiedy Jezus wykonuje ten specyficzny gest (zwilżył mu oczy śliną i położył na niego ręce) niewidomy odzyskuje częściowo wzrok... A w rezultacie zaczyna dostrzegać ludzi. Ciekawy jest ten jego opis: dostrzegam ich niby drzewa. On wie, że to ludzie, (mówi przecież: widzę ludzi) ale dostrzega ich niby drzewa. Zatem obraz jest nieprawdziwy, wykrzywiony. Drzewo stoi nieruchomo, jest niewzruszone. Czasem i my postrzegamy tak innych. Mówimy: inni w ogóle nie zwracają na mnie uwagi, nic ich nie obchodzą moje problemy, zmartwienia. Taki fałszywy obraz innych, czyni z naszych bliźnich nieczułe, niewzruszone niczym drzewa. A przecież każdy z nas czuje, ma pragnienia, uczucia. Takie podejście
jest również formą ślepoty, dlatego potrzeba nam całkowitego uzdrowienia. Ważne jest również to pytanie Jezusa: Co widzisz? Także i my powinniśmy pytać sami siebie: co widzimy? Czy ten obraz jest prawdziwy?
Czy nasze spojrzenie na innych ludzi, na nasze problemy, na naszą rzeczywistość jest zgodne ze stanem faktycznym? Czy może to tylko subiektywne odczucia... Czy może założyliśmy na nasze oczy kolorowe filtry i widzimy coś zupełnie innego niż powinniśmy? Pytajmy siebie "co widzę". Prośmy też Jezusa o pomoc, byśmy umieli dostrzegać różne koleje naszego życia takimi, jakimi są naprawdę. Byśmy przestali postrzegać innych ludzi, jako drzewa. A różnych codziennych problemów, jako "złośliwość Boga". 

Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał /on/ zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. Jezus ponownie kładzie ręce na jego oczy. A on zostaje całkowicie uzdrowiony. To ważne, by dążyć do całkowitego uzdrowienia. Owszem. Można poprzestać na uzdrowieniu częściowym... Ale to nie skończy się dla nas dobrze. Takie częściowe uzdrowienie może przynieść złe owoce. Człowiek jest istotą cielesno - duchową. Często uzdrowienie fizyczne łączy się z uzdrowieniem duchowym. I odwrotnie. Uzdrowienie duchowe, prowadzi do uzdrowienia fizycznego. 
Czytam, że uzdrowiony widział teraz jasno i wyraźnie... A czy my nie chcielibyśmy widzieć wszystkiego jasno i wyraźnie? Także w naszym duchowym życiu? Dobro widzieć, jako dobro... Zło, jako zło.
Bez zakłamań i światło-cieniów?  Zatem módlmy się o takie pełne uzdrowienie.

O to by móc całkowicie przejrzeć...
A Jezus dokona tego cudu w naszym życiu.

Komentarze

Najczęściej czytane posty

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie.

Sobota Wspomnienie bł. Jolanty, zakonnicy   Dzisiejsze czytania: 2 Kor 5,14-21; Ps 103,1-4.8-9.11-12; Ps 119,36a.29b; Mt 5,33-37 (Mt 5,33-37) Jezus powiedział do swoich uczniów: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: "Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi". A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi. Jezus zatrzymuje się na przykazaniu ósmym...mało tego rozszerza je. Przykazanie mówi by nie przysięgać fałszywie...by nie dawać fałszywego świadectwa...Ale to mało by być uczniem Chrystusa...Jezus rozszerza przykazanie mówiąc:  Wcale nie przysięgajcie... Jest jeszcze jedno pouczenie...i myślę, że na nim warto się zatrzymać n

Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

Poniedziałek Dzisiejsze czytania: 1 Sm 1,24-28; 1 Sm 2,1.4-8; Łk 1,46-56 (Łk 1,46-56) Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.  Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.  Oto bowiem błogosławić mnie będą  odtąd wszystkie pokolenia,  gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.  Święte jest Jego imię  a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia  [zachowuje] dla tych, co się Go boją.  On przejawia moc ramienia swego,  rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.  Strąca władców z tronu,  a wywyższa pokornych.  Głodnych nasyca dobrami,  a bogatych z niczym odprawia. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje jak przyobiecał naszym ojcom  na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.  Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. Magnificat...Modlitwa Maryi, która modli się pod natchnieniem Ducha Świętego... To jedyny tekst modlit

Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz.

Poniedziałek Wspomnienie św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła   Dzisiejsze czytania: Wj 1,8-14.22; Ps 124,1-8; Mt 10,40; Mt 10,34-11,1 (Mt 10,34-11,1) Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do

Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!

Piątek Wspomnienie św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, biskupa i męczennika   Dzisiejsze czytania: Rdz 46,1-7.28-30; Ps 37,3-4.18-19.27-28.39-40; J 14,26; Mt 10,16-23 (Mt 10,16-23) Jezus powiedział do swoich apostołów: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do inneg

Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.

Poniedziałek Dzisiejsze czytania: Kpł 19,1-2.11-18; Ps 19,8-10.15; 2 Kor 6,2b; Mt 25,31-46 (Mt 25,31-46) Jezus powiedział do swoich uczniów: Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy